zdycham, umieram.

Opadam z sił. Szkoła mnie wykańcza. Biologia szczególnie. Samorząd też wymaga od mnie wiele czasu, a nie samą szkołą człowiek żyje. Zaczynam powoli wariować. Mam za dużo na głowie. I ta głowa już zaczyna pękać. Oprócz szkoły dochodzą inne zmartwienia i pierdoły, którymi nie powinnam się przejmować, a to robię. Potrzebuję paru dni świętego spokoju. Słodkiego lenistwa, najlepiej w towarzystwie Dawida. Weekend to zdecydowanie za mało. Nawet ten czterodniowy, który czeka mnie w przyszłym tygodniu. Ten tydzień był tak trochę wyjęty z dupy. Poniedziałek wolne, wtorek zakręcony, byłam na dwóch lekcjach, bo samorząd, bo halloween, środa wolne. W czwartek i piątek naprawdę nie myślałam. Naprawdę nie byłam w stanie nauczyć się czegokolwiek. Może chcę się tylko usprawiedliwić... Siebie i swoje lenistwo. No i pałę z biologii... Nieważne. Zdać, chyba zdam, a kto by się w humanie biologią przejmował. Czasami myślę, że sama siebie skazałam na brak przyszłości. Sama sobie niszczę marzenia wnioskami, że studiowanie dziennikarstwa nie ma sensu. Nie wiem co ja będę robić po tym humanie. Nie wiem, nie mam pojęcia, ale na nic innego się nie nadaję. W sumie tu też zbytnio nie wiem co robię. Zaczynam sobie uświadamiać, że nie wiem czego chcę od życia...