ah...

Dziś na formspringu ktoś zadał mi pytanie kogo uważam za swojego przyjaciela. Nie zastanawiałam się zbytnio nad odpowiedzią, bo przyjaciel to dla mnie ktoś komu bezgranicznie ufam, a takie osoby są tylko dwie - Aga i Dawid. Zdałam sobie sprawę z tego ile ludzi kiedyś było na około mnie, ilu zaufałam. Uświadomiłam sobie, że za łatwo mi to przychodzi. Za łatwo dzielę się swoimi sekretami, za łatwo przychodzi mi wylewanie swoich uczuć przed kimś. I teraz dopiero widzę jak się na tym przejechałam. Ile osób wie o mnie rzeczy których nie powinni wiedzieć, a teraz są dla mnie niczym więcej jak nazwą przy której świeci się żółte lub czerwone słoneczko. Nie wiem czy ludzi, których kiedyś uwielbiałam i oni uwielbiali mnie zraziłam ja czy to oni się zmienili. Pewnie po części to i to. Po pewnych wydarzeniach w moim życiu nie chciałam spędzać czasu z nikim innym tylko z Dawidem. I wychodzi na to, że tylko Biesia potrafiła to uszanować. Mogłabym tu napisać wszystko co napisałam na Twojej kartce urodzinowej, ale niech to zostanie między nami. Po prostu dziękuję, że jesteś :*. Zastanawia mnie jakby to było jakbym dalej utrzymywała kontakty z pewnymi osobami. Czy byłabym inna? A właściwie jaka jestem teraz? Może ktoś z Was mi odpowie, bo ja się już trochę gubię... Czy jestem egoistką? Czy jestem niepewna siebie? A może właśnie zadufana w sobie? Jestem narcyzem czy raczej szarą myszką bez wiary w siebie i niską samooceną? Póki co mogę o sobie powiedzieć, że mimo że to wszystko trwa już jakiś czas jestem zakochana. Czy jest jeszcze coś we mnie czego jestem równie pewna? Może nigdy nie zmieni się to że będę marudna i łatwo będzie mnie zranić... Nie wiem nie wiem nie wiem... Może zdarzy się w moim życiu coś, że i te dwie cechy znikną?